Al enige tijd houdt het mij bezig… hoe goed zijn al die computers nou in de klas?

Wat merk en hoor ik de laatste tijd?:

• • De motoriek van de kinderen gaat zienderogen achteruit

• • De gitaardocent merkte op dat het voor kinderen steeds moeilijker lijkt om de vingers soepel te
          kunnen gebruiken om de juiste snaren te kunnen raken

• • De opticien gaf aan dat er in 2025 zo’n 50% van de kinderen bijziend zal zijn.

• • Schrijfonderwijs is een ondergeschoven kindje geworden.

• • Onzekerheid onder de leerlingen groeit

• • Schrijven op papier helpt leerstof te verinnerlijken en inzicht te krijgen in het leerproces.
          Kinderen raden door computergebruik steeds meer wat er volgens het programma ‘goed’ is

• • Door het leren via de computer, wordt het voor kinderen lastig om aantekeningen te maken die
          kunnen helpen om grip te krijgen op hetgeen ze aan het leren zijn

• • Het scherm van het digibord staat in veel klassen bijna de hele             dag aan wat extra prikkels voor kinderen oplevert.

         Tijdens de bijlessen bij mij geven kinderen aan dat het zo fijn is           om echt uitleg te krijgen. Het bewegend leren stimuleert ze om     
         met elkaar in gesprek te gaan. Wat is nou het juiste antwoord en         hoe kom je eraan? Wat zijn de denkstappen die gezet moeten     
         worden? Geen angst om fouten te maken, maar vertrouwen om fouten te mogen maken om tot
         leren te komen. Ontdekken dat leren niet altijd vanzelf gaat, maar dat je met hulp veel meer   
         kan dan je van tevoren voor mogelijk had gehouden.
    
         Het blijft prachtig om onderdeel uit te mogen maken van dit leerproces. 

         Mijn motto is en blijft: “van Kans naar Kracht”. Denken in mogelijkheden