Wanneer je als ouder op zoek bent naar de juiste hulp voor je kind gaat dat via een bepaalde weg. Je komt in contact met het samenwerkingsverband en de zorg die hieraan gekoppeld is. Maar is dat wel passend? Sluit dit aan bij de ondersteuning die kinderen nodig hebben voor hun welzijn?
Om in aanmerking te komen voor een vergoeding, moet er contact worden gezocht met het samenwerkingsverband om de casus in beeld te brengen. Daar wordt meegedacht (naar eigen zeggen) in mogelijkheden, waaronder het doorverwijzen naar de partij die gaat over zorg, of je wordt terugverwezen naar school, omdat het gaat over een didactisch stuk. Dat laatste wordt bekostigd vanuit een potje wat de gemeente per kind geeft aan school.
Maar….wat nou als je kind beide nodig heeft? In veel gevallen laten kinderen faalangst, perfectionisme, onderpresteren of juist extranaliserend gedrag zien, doordat ze niet gezien zijn in hun kern. Wie ze in de kern zijn. Prachtige kinderen met een enorm leerpotentieel. Inlevend, gevoelig en een hekel hebbend aan onrechtvaardigheid. Ze zien snel verbanden en opties voor het oplossen van problemen. Ze springen voor anderen in de bres om te laten zien dat ze er niet alleen voor staan.
Het gedrag van deze kinderen wordt vaak niet begrepen, waardoor zowel ouders als kinderen hierop veroordeeld worden. Met onzekerheid bij de kinderen en ouders als gevolg. Echter hebben de kinderen en ouders ondersteuning nodig om te kijken naar wat er goed gaat en waar de leerpunten liggen.
Om in aanmerking te komen voor de juiste hulp voor kinderen doorloop je als ouders een heel proces. Vele gesprekken met school, het samenwerkingsverband en externe partijen volgen om de juiste zorg te vinden. Maar….als je in aanmerking wil komen voor een vergoeding moet de externe partij wel in de beschikbaarheidswijzer staan. Om zeker te zijn voor echte goede ondersteuning zou diegene ook nog in het kwaliteitsregister moeten staan. Maar…didactische ondersteuning wordt bekostigd vanuit het potje van school. En de zorg ondersteuning wordt bekostigd vanuit het samenwerkingsverband. Daarbij komt ook de urgentie van aanvraag. Is de vraag niet urgent genoeg dan staan je aanvraag in het groen. Bij hoge urgentie in het rood. Moeten wij met zijn allen niet proberen te voorkomen dat het kind in het rood komt?
De wachtlijsten voor hulp groeien. Er zijn veel begeleiders die klaar staan om preventief met deze leerlingen aan de slag te gaan om schooluitval en faalangst te voorkomen. Echter door het passend onderwijs wordt de zorg binnen scholen zo lang mogelijk uitgesteld en pas als het echt niet meer anders kan (lees….kind loopt volledig vast), dan kan er zorg ingekocht worden, maar dat is dweilen met de kraan open. Zou het niet beter zijn om deze kinderen te gaan begeleiden als ze, zoals gezegd vanuit de gemeente, nog op groen staan. Als we blijven wachten totdat het kind oranje of rood is, dan is er voor deze kinderen psychische hulp nodig. Echter zijn er ook bij psychologen grote wachtlijsten. Naar mijn idee kunnen de wachtlijsten verkort worden, wanneer de zorg voor leerlingen eerder ingekocht/ gegeven wordt.
DIT MOET in 2025 ANDERS!
Zorg dat passend onderwijs echt passend wordt door zorg te bieden binnen scholen. Wacht geen maanden/ jaren op begeleiding, maar werk preventief. Laat merken dat je de leerling ziet. Maak contact en probeer te achterhalen waar het gedrag vandaan komt. Maak samen een plan. Ga op zoek naar talenten van het kind en zet deze ten volste in. Sluit aan bij de ontwikkelingsbehoefte van een kind en durf methodes als leidraad te nemen en niet lijdend.
Bewegend en spelend leren stimuleert te hersen en maakt samenwerken mogelijk. Kinderen kunnen elkaar hierbij in hun kracht zetten en leren van elkaar.
Op NPO2 was er op 19 december een uitzending van het programma Pointer waarbij aandacht was voor leerlingen uit het VO. Wat mooi om kinderen open te zien gaan in contact door interesse te tonen in het proces waar ze doorheen gaan.
Stichting Balans schreef laatst een blog over thuiszitters (https://balansdigitaal.nl/2024-balans-jaar-van-de-thuiszitters). Helaas wordt hierin duidelijk dat dit er steeds meer worden. Zoek naar de oorzaak.
Het is fijn dat er steeds meer aandacht voor deze doelgroep is en dat er hulpbronnen zijn om ouders en kinderen een hart onder de riem te steken.
Voor ouders die steun zoeken in dit proces zijn er facebookgroepen, waaronder een facebook groep van Pharos. Dit is een facebookgroep voor ouders en kinderen met (een vermoeden van) hoogbegaafdheid. Deze groep is onderverdeeld in verschillende gemeentes binnen Nederland. Er worden activiteiten voor deze kinderen georganiseerd waarbij kinderen het gevoel mogen ervaren dat ze mogen zijn wie ze zijn zonder veroordelingen. Ook voor ouders kan het een verademing zijn om jezelf niet te hoeven verdedigen ten opzichte van ‘niet passend gedrag’ van je kind, maar je kunt gewoon zijn. Samen delen. Je kunt je hart luchten en er wordt meelevend met je meedacht.
Laten we samen de handen ineen blijven slaan en hopen op een mooie toekomst voor deze prachtige kinderen.
